wstrętny; p. trącić. nawias, por. za-wias, p. wie sic;rz

wstrętny; p. trącić. nawias, por. za-wias, p. wie sic;rzeczowników (wieś, gród, siodło ^nawiasem ('bokiem') Tatarzy z łu­itd.), przymiotniki zabierają ich zna­ ków szyją*; 'uaoślep': »wszyscy czenie i miejsce (jak powyżej dzier­ ślepo nawiasem bieżą do upadu*,żawcze), a więc przymiotniki na >nawiasem żyją wszyscy«, »miece-sk: Gdańsk od jakiejś Gdani ('błota' kwiecie nawiasem*; 'ubocznie', 'mi­czy 'lasu'), Busk od Bugu, Płock mochodem'; umyślnie rodzime; por. od Płoty; nazwy na -no lub -na: Dębno, Jeziorna, Jabłonna; nieraz rus. zanawies. nazierkiem i nadzierkiem, nazie-nie da się rozróżnić »rzeczowych c 358 nerka — nędza od » osobo wy eh«: Wilkowo od ivilka we: bardzo często znaczą 'strumień', albo od Wilka (?). Tylko te nazwy 'rzeka', 'woda', 'wielki', dlatego po­ rzeczowe są ciekawsze, bo łączą się wtarzają się te same pnie, różne z jakąś cechą, gdy u osobowych rzeki tę samą nazwę noszą: Węgier przypadek jedyny rozstrzyga, na­ przezwał np. Don tak samo Itil, t j . zwa nie zawiera żadnej cechy wła­ 'wielki*, a także Wołga się nazywała; snej. W rzeczowych ocalał niejeden Strymon tracki, Stryj, Rumo, dawna pień niepamiętany w mowie potocz­ nazwa Tybru, jedno i ;; nej, np. Chełm, 'pagórek. Rodzaj Wis- z Wisty powtarza się w na­ nijaki nazw miejscowych ustępuje zwie Wesery, Visurgis, itd. I na­ od 16. w. męskiemu: Gdańsk z Gdań­ zwy ludów zawodzą nieraz cieka­ sko, nawet Śląsk ze Śląsko (pole). wość, pochodząc od ziemi albo sie­ Z nazw topograficznych nazwy rzek, dzib nad rzeką: Polanie, Pomorza­ jako przynależące do najstarszych, naj­ nie, Wiślanie, i t. d.; inne są kpi­ trudniej objaśnić; poszły nieraz z ja­ nami: Niemcy, Słowienie, Dulęby; kiegoś obcego języka, z języka pierw­ inne są zbiorowe, szczególniej obce: szych tubylców; u niektórych wi­ Ruś, Saś, Czudź (jednostki na -im doczne to pozornie: Rusin, Sasin, Czudzin); wiele ob­ Dniestru np. i Dniepru nikt z sło­ cych : Bułgarzy, Rtiś, Kunowie {Kuwiańszczyzny tłumaczyć nie okaże się, mani, węgierskie, stąd nasze Ku­ ale inne, np. Wista ? Rzeki małe, nowy i Kunowscy), Ormianie itd.; przezwane najpóźniej, nie przedsta­ inne nie podlegają ścisłemu roz­ wiają trudności, jako przezywane biorowi, np. Czecha da się w naj­ od barwy wody, biegu itp.; częsty rozmaitszy sposób wykładać, itd i u nich przyrostek -awa (nie obcy nerka, z nyrka, z niem. prasłowa i miejscowościom, Kłodawa i t. p), Niere (grec. nefros); rodzima jej albo -ica (np. Bystrzyca). zmiany nazwa: pokrętki (Stańko 1472). brzmienia wobec względnej nieru­ nęcić, przynęta, nęcisko; po­ chomości językowej bywają mini­ nętny; wnęcić się; postać oboczna malne, ale nieraz przestawka lub z u: nucie, ponuta, nadzwyczaj, skrót wpływają znaczniej na po­ rzadka; czes. nutiti (może z niego^ stać; źe Iłża i Iza jedno, nie zaraz Ẃuj ko we nuci, 'przymusza'?) wy­